Tüm hayallerimin gerçekleştiği ilk yarışımdı. Beklediğim gibi başlamadım tabi ki de herkes tam performans başlarken ben 1-0 geride başlamıştım. Çünkü üç hafta önce kaburgam kırılmıştı. İki hafta boyunca hızlandırılmış bir tedavi gördüm kendime çok dikkat ettim herhangi bir terslikte ilk yarışa katılamayacaktım. Kendimi biraz daha iyi hissettiğimde hemen antrenmanlara gittim bir hafta boyunca aralıksız her gün giderek antrenman yaptım ve rakiplerime sürelerde yetiştim. Tabi ki de tam istediğim gibi değildi fakat yine de bir haftada yapılanlara göre gayet iyiydi.
Cumartesi sabahı idari ve teknik kontrollerle başladık. Çok heyecanlı ve çok gergindim her şeyi ilk defa yaşadığım için tam hakim değildim insanlar bana ne diyorsa onları uyguluyordum. Serbest ve resmi antrenmanlara çıktığımda biraz daha sakinleştim ama kaburgam çok ağrımaya başladı. Babamda beni ambulansa götürdü ama o sırada işler çok kötüleşti ve pist doktoru yarışamazsın dedi. O sırada tüm ağrım geçti sanki; bir anda iyi olduğumu yarışacağımı söyledim o da beni pist hakemlerine şikayet edeceğini derdimi onlara anlatmam gerektiğini söyledi. Bende durmadım ve kendi doktorumu arayarak iyi olduğumu yarışabileceğimi mail olarak yazmasını istedim ve elimde bu belgeyle yarışa katıldım. İlk yarış ne kadar heyecanlı olduğumu anlatamam her yerde bunun hayalini kurardım.
İlk yarış genel klasmanda 11. Kızlarda ise 3. Olarak bitirdim. İkinci yarışımda genel klasmanda 10. Kızlarda ise 2. Olarak bitirdim. Üçüncü yarış genel klasmanda 9. Kızlarda 1. Olarak bitirdim. Genele baktığımızda pek iyi değildi belki kendimi iyi hissetsem daha iyi şeyler yapabilirdim ama hem tecrübe eksikliğinden hem de ağrılardan anca bu kadarını yapabilmiştim. Kızlar klasmanında 2. Olarak haftayı kapattım ve 2 puanla birinciliği kaçırmıştım ama bir sene önce hayali kurup ilk kupamı almak beni çok mutlu etmişti ve beni daha çok hırslandırmıştı. Orda olmak o podyuma çıkabilmek artık benim için tamamen bağımlılık yapmıştı.